آشنایی با قطره توبرامایسین

توبرامایسین، نوعی آنتی بیوتیک بوده که ممکن است هم به‌تنهایی و یا همراه با سایر داروها برای درمان عفونت‌های باکتریایی چشم استفاده شود. قطره یا پماد این دارو را می‌توان به تنهایی در طول روز استفاده کرد. علاوه‌براین، هر دو شکل ممکن است با هم استفاده شوند. اگر قرار به استفاده از هر دو نوع آن باشد، قطره را در طول روز و پماد آن را برای استفاده در شب تجویز می‌کنند.

موارد مصرف قطره توبرامایسین

قطره توبرامایسین چشمی برای درمان عفونت‌های باکتریایی چشم استفاده می‌شود.

مکانیسم اثر

این قطره چشمی یک آنتی‌بیوتیک آمینوگلیکوزیدی است که با نفوذ به غشای باکتری مانع بیوسنتز پروتیئن توسط ریبوزوم‌ها می‌شود.

فارماکولوژی

این دارو به‌صورت موضعی استفاده شده و جذب سیستم گوارشی بدن نمی‌شود.

مقدار و نحوه مصرف قطره چشم توبرامایسین

ابتدا دستان خود را بشویید؛ سپس سر را به‌عقب خم کنید و با انگشت اشاره یک دست، به‌آرامی روی پوست زیر پلک پایین را بکشید تا فاصله‌ای مناسب برای چکاندن قطره ایجاد شود. دارو را در این فضا بریزید و پلک را رها کنید و چشم‌ها را به‌آرامی ببندید. چشمانتان را به مدت 1 یا 2 دقیقه بسته نگه دارید تا دارو با عفونت تماس پیدا کند.

مقدار مصرف نیز به‌این‌گونه است که:

• در عفونت‌های خفیف تا متوسط، یک تا دو قطره هر 4 ساعت در چشم یا چشم‌های آسیب دیده چکانده شود.
• در عفونت‌های شدید این مقدار به هر ساعت 2 قطره در دو چشم می‌رسد. ضمنا باید تا حصول بهبودی کامل، مصرف آن را ادامه دهید.

نکته مهم: اگر پزشک شما دستور داده است که دو محلول مختلف چشمی با هم استفاده شود، حداقل 5 دقیقه در فاصله بین آن‌ها صبر کنید.

موارد منع مصرف قطره توبرامایسین چشمی

بیماران مبتلا به میاستنی گراو، مجاز به مصرف این قطره چشمی نیستند.

تداخلات دارویی

در مواردی که ممکن است مصرف دو داروی همزمان تداخل ایجاد کند، پزشک ممکن است بخواهد دوز دارو را تغییر دهد یا اقدامات احتیاطی دیگری لازم باشد. هنگامی که از این دارو استفاده می‌کنید، بسیار مهم است که چشم‌پزشک شما بداند که آیا شما از داروهای ذکر شده در زیر استفاده می‌کنید یا خیر.

استفاده از این دارو با هر یک از داروهای زیر توصیه نمی‌شود. پزشک شما ممکن است تصمیم بگیرد که شما را با این دارو درمان نکند یا برخی از داروهای دیگری را که مصرف می‌کنید، تغییر دهد.

جنتمایسین، آتالورن، آلکورونیم، آتراکوریوم، واکسن وبا، سیدوفوویر، سیساتراکوریوم، کلیستیمتات سدیم، دکامتونیم، دوکساکوریوم، اتاکرینیک اسید، فازادینیوم، فوسکارنت، فوروزماید، گالامین، هگزافلورنیم، لیزین، مانیتول، متوکورین، میواکوریوم، پانکورونیوم، پیپکورونیوم، راپاکورونیوم، روکورونیوم، سوکسینیل کولین، توبوکورارین، وانکومایسین وکورونیوم.

نکته مهم: استعمال الکل و تنباکو نیز می‌تواند سبب بروز تداخلات دارویی با این قطره چشمی شود.

عوارض جانبی توبرامایسین

شایع‌ترین عوارض جانبی که پس از مصرف این قطره چشمی از بیماران گزارش می‌شود شامل سه مورد زیر است:

• تحریک چشم
• واکنش های حساسیتی
• قرمزی و التهاب پوست

عوارض جانبی مصرف بیش از حد این دارو نیز شامل موارد زیر می‌گردد: 

• افزایش آبریزش چشم
• خارش چشم
• قرمزی چشم
• ورم چشم‌ها یا پلک‌ها
• تحریک دردناک قسمت جلویی شفاف چشم

شرایط نگهداری قطره چشمی توبرامایسین

برای اینکه دارو تا حد امکان عاری از میکروب باشد، مراقب باشید نوک اپلیکاتور به هیچ سطحی (حتی چشم) برخورد نکند. همچنین در ظرف را بلافاصله پس از هر بار مصرف ببندید. قطره‌های چشمی معمولا یکماه بعد از باز شدن درب ظرف تاریخ انقضا دارند و باید در جای خشک، خنک و در دمای 23 الی 25 درجه نگهداری شوند. 

طبق تحقیقات انجام شده:

" این قطره چشمی یک آنتی بیوتیک آمینوگلیکوزیدی است که به‌منظور درمان عفونت‌ چشم باکتریایی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بهتر است قبل استفاده از قطره چشمی توبرامایسین با پزشک متخصص صحبت شود و درصورت داشتن آلرژی و یا هر یک از شرایط منع دارو از مصرف آن خودداری شود."

هشدارها و احتیاطات برای مصرف قطره توبرامایسین

اولین و مهم‌ترین نکته این است که استفاده از قطره توبرامایسین، تنها با تجویز پزشک و از داروخانه‌ها قابل خریداری است. این قطره تنها برای استفاده موضعی می‌باشد و غیرخوراکی است.

همچنین درصورت بروز هر گونه حساسیت، باید سریعا مصرف دارو را قطع نموده و به چشم‌پزشک خود مراجعه کنید. ضمنا از مصرف خودسرانه این دارو برای کودکان زیر 2 ماه بپرهیزید.

مصرف قطره توبرامایسین در بارداری و شیردهی

ادله و شواهد کافی برای برای تعیین خطر ابتلای نوزاد هنگام استفاده از این دارو در دوران شیردهی و بارداری مادران وجود ندارد. قبل از مصرف این دارو در سه ماهه اول دوران بارداری باید فواید بالقوه را در برابر خطرات احتمالی بسنجید و با چشم‌پزشک خود در این زمینه مشورت کنید.

سخن پایانی

اگر عفونت چشم شما ظرف چند روز بهبود نیافت یا اگر بدتر شد، با پزشک خود مشورت کنید.